Tłusty czwartek nie tak tłusty:)

Na początek herezja. Osoby wrażliwe proszone są o zamknięcie oczu i pominięcie następnego zdania.

NIE LUBIĘ PĄCZKÓW. ANI FAWORKÓW. ŻADNYCH SŁODKICH PRZYSMAKÓW SMAŻONYCH W GŁĘBOKIM TŁUSZCZU.

Z pączka mogę wyjeść marmoladę i zlizać lukier.

Dlatego szukałam alternatywy na dzisiejszy dzień, żeby jednak tradycji stało się zadość.
Z pomocą jak zwykle przyszedł blog Dorotus i wspaniały przepis na muffinki pączkowe:)

Tym razem przepis zmieniłam tylko troszeczkę, bo po prostu zrezygnowałam z cynamonu.

Ale zaczniemy od początku...

Wczesnym rankiem, jeszcze w szlafroku udałam się do kuchni. Kolejność jak co dzień rano- guzik laptopa, woda na kawę. A dzisiaj dodatkowo piekarnik, termoobieg na 180 stopni.

Otworzyłam wyszukany dnia poprzedniego przepis (zasypiałam myśląc o nim) i za towarzystwo mając poranną kawę zabrałam się do robienia porannych muffinek.

Sprawa była bajecznie prosta:

Składniki suche:

• 1 i 1/3 szklanki mąki
• pół szklanki cukru
• 1, 5 łyżeczki proszku do pieczenia
• szczypta soli

Składniki mokre:

• 1/3 szklanki oleju
• 2/3 szklanki mleka
• jedno jajko
• esencja waniliowa

Składniki suche wymieszać z mokrymi- łyżką lub trzepaczką do mieszania.

Foremki do muffinek napełnić do połowy. Nałożyć nadzienie (u mnie wiśnie z dżemu). Dopełnić ciastem. Muffinki wyrastają, ale nie jakoś szalenie, więc jak ktoś lubi z górką to ciasto powinno wypełniać ok. 3/4 foremki. Użyłam foremek silikonowych i papilotek papierowych (na próbę). Przy papierowych papilotkach lepiej, żeby nie było za pełno, bo się rozleją:) 

Piekłam ok 20-25 minut, 180 stopni z termoobiegiem, nie za wysoko, żeby góra się nie spiekła za szybko. 

I teraz finisz:)

Jeszcze gorące muffinki powyjmowałam z foremek i papilotek (bez problemu odeszły) i same kapelusze obtoczyłam w rozpuszczonym maśle i drobnym cukrze. 

Cukier miałam zwykły, więc rozdrobniłam go w moździerzu. 

A potem jeszcze ciepłe muffinki zaniosłam do łóżka mojemu mężowi (czekam na rewanż). 

Muszę powiedzieć- przepis jest fantastyczny, mufinnki wychodzą cudowne i szybko się kończą. Po południu piekłam drugi rzut.

Dodam tylko, że na próbę zrobiłam też z kajmakiem- owszem, dobre, tylko jeśli nadzienie jest zbyt płynne to w muffinkach zachodzą procesy endogeniczne efektem czego była mała erupcja nadzienia:) Jednak coś tam w środku zostało. Mi bardziej smakowały z wiśniami, bo z kajmakiem są na prawdę słodkie.